CCD
 _________________________________________

Elektroniczna klisza czyli jak działa płytka CCD Technologię CCD (Charge Coupled Devices) wynaleziono w roku 1970 w laboratoriach Bella i po dziś dzień element CCD jest najlepszym z sensorów optycznych stosowanych w procesie elektronicznej rejestracji obrazu. Matryca CCD zbudowana jest z elementów światłoczułych umieszczonych na płaskiej płytce w kolumnach i wierszach. Ilość elementów decyduje o rozdzielczości uzyskiwanych, za jej pomocą, obrazów. Fotony światła, padające na płytkę, powodują wyzwalanie się w jej elementach ładunków elektrycznych. Natężenie wzbudzanego prądu zależy od ilości światła padającego na element światłoczuły. Następnie ładunki przekazywane są, w odpowiedniej kolejności (rzędami) , do odpowiednich rejestrów odczytu. Wzmocniony sygnał, z rejestru, wędruje do konwertera analogowo-cyfrowego, gdzie ładunki elektryczne ulegają przetworzeniu do formy cyfrowej. Obraz zostaje poddany kompresji i zapisany. Rzeczywisty kolor punktu obrazu uzyskiwany jest na drodze interpolacji punktów sąsiadujących. Na podstawie składowych koloru sąsiednich elementów obliczane są wartości składowe barwy centralnego punktu. W momencie naciśnięcia spustu migawki, światło pada na płytkę CCD gdzie zostaje pomierzona wartość jego natężenia dla każdego elementu światłoczułego macierzy. Zmierzona wartość natężenia światła zamieniana jest na odpowiadającą mu wartość natężenia prądu. W ten sposób otrzymujemy informację o jasności rejestrowanego obrazu. W celu otrzymania informacji o barwie poszczególnych jego części analizowane są podstawowe kolory składowe: czerwony, zielony i niebieski. Każdemu sensorowi macierzy przypisany jest jeden z nich. Sensor macierzy analizuje odpowiadający mu kolor podstawowy. Rzeczywista barwa piksela uzyskiwana jest na drodze interpolacji pikseli leżących w sąsiedztwie.

Padające na płytkę światło zamieniane jest na impulsy elektryczne, które przekazywane są następnie do odpowiednich rejestrów. Dane o kolorze przesyłane są do procesora sygnałowego, który dokonuje korekty barwy i szumu spowodowanego niestabilnością poszczególnych elementów pomiarowych. Później następuje kompresja i zapis obrazu w formie cyfrowej.