CZUŁOŚĆ ISO
 _________________________________________

W aparatach analogowych, fotograf zanim rozpocznie sesję zdjęciową, musi zdecydować jakiej czułości film będzie używał. Każdy materiał światłoczuły posiada swoją czułość na światło, wyrażoną w jednostkach ISO. W przypadku aparatów cyfrowych mówimy o ekwiwalencie światłoczułym również wyrażanym w ISO. W przeciwieństwie jednak do aparatów analogowych, w cyfrówkach zmieniać czułość ISO w trakcie sesji zdjęciowej przed każdym zdjęciem. Pozwala to na bardziej kreatywne wykorzystywanie pozostałych parametrów mających wpływ na ekspozycję czyli liczby przesłony i czasu naświetlania Czułość ISO ma bezpośredni wpływ tylko na poziom ekspozycji. Zmiana czułości ISO o jeden stopień np. z ISO 100 na ISO 200 powoduje, że czas ekspozycji powinien zostać skrócony o jeden stopień lub przesłona przymknięta o jeden stopień. Dzięki możliwości zwiększania czułości, możemy wykonywać zdjęcia w trudniejszych warunkach oświetleniowych przy niezmiennej przesłonie i czasie migawki.

Zwiększanie czułości pociąga jednak za sobą pogorszenie obrazu. Fotograficzne filmy analogowe wraz ze wzrostem czułości mają powiększone ziarno a w aparatach cyfrowych wraz ze wzrostem czułości rosną szumy wydzielane przez element światłoczuły, zakłócające rejestrowany obraz. Najlepsze efekty uzyskuje się przy najniższych czułościach (ISO100 lub ISO 200) ale w drastycznych przypadkach stosuje się nawet ISO 1600, które pozwoli na wykonanie nieporuszonego zdjęcia “z ręki”.